ආණ්ඩුවේ ගම්පෙරළිය

ගම්පෙරළිය නවකතාව ලිව්වේ මාර්ටින් වික්‍රමසිංහ සූරීන්ය. ලෙස්ටර් ජේම්ස් පීරිස් සිනමාවේදියා ඒ නවකතාව ඇසුරෙන් දෙස්-විදෙස් සම්මානයට පාත්‍ර වූ විශිෂ්ට චිත්‍රපටයක් හැදුවේය. 88-89 ධවල භීෂණ සමයේ 'ගම්පෙරළිය' නවකතාව ළඟ තබා ගැනීම ඇතැම් විට මරණයට හේතුවක් වී තිබිණි. දේශප්‍රේමීන් සොයා ගම් දනව් පීරන ආරක්ෂක අංශවලට විශේෂයෙන් පොලිසියට 'ගම්පෙරළිය'ද ජවිපෙ අත්පොතක් විය. තොපි ගම් පෙරළන්නේ මේවා කියවා යැයි කියමින් ඔවුහු තරුණයන් අත්අඩංගුවට ගත්හ. මෙය රටේම පොදු අත්දැකීමක් නොවුණද එවැනි සිදුවීම් ඕනෑ තරම් වූ බව නොරහසකි. එවක රට පාලනය කළේ එක්සත් ජාතික පක්ෂයයි.

හවුල් ආණ්ඩුවක් යැයි පැවසුණද දැන් රට පාලනය කරන්නේද එක්සත් ජාතික පක්ෂයයි. එජාප නායක අගමැති රනිල් වික්‍රමසිංහගේ නායකත්වයෙන් "ගම්පෙරළිය" නමින් වැඩසටහනක් අරඹා ඇත. ඒ ගම පෙරළන්න නොව ගම හදන්නය. රණසිංහ ප්‍රේමදාස 1979 අගමැති ධුරය බාරගත් පසු "ගම හදා - රට හදමු" නමින් සංකල්පයක් හඳුන්වා දුන්නේය. 'ගම්උදාව' නිවාස වැඩපිළිවෙළ හරහා ග්‍රාමීය නිවාස හා නාගරික නිවාස ඉදි කළේය. ජනසවිය, සමෘද්ධි ව්‍යාපාර ඉලක්ක ගත කළේ ගම සංවර්ධනය කිරීමය.

මහින්ද රාජපක්ෂ ආණ්ඩුව 'ගම නැඟුම හා දිවි නැඟුම' වැඩසටහන් හඳුන්වා දුන්නේ ගම සංවර්ධනය කිරීම අරමුණු කරගෙනය. 2015 බලයට පැමිණි එජාප-ශ්‍රී ලනිප හවුලට ගම්පෙරළිය ඇරැඹීමට අවුරුදු 3ක් ගත විය. තරුණ සේවා සභාවේ නායකත්වයෙන් "ගමට කෝටියක්" නමින් සංවර්ධන ව්‍යාපාරයක් හඳුන්වා දුන් අතර එය මෑත කාලීන යුගයක වූ සාර්ථක සංවර්ධන වැඩසටහනකි. "ගම්පෙරළිය" ආණ්ඩුව හඳුන්වා ඇත්තේ "දෙවැනි ආර්ථික දිග හැරුම" ලෙසය. පළමුවැනි දිගහැරුම හරහා රටේ ණය ගෙවීමට සිදුවූ බව ගම්පෙරළිය නිකවැරටිය උත්සවයේදී අගමැතිවරයා ප්‍රකාශ කර තිබිණි.

බලයට පැමිණි දින සිට ආණ්ඩුව විවිධ ආර්ථික ප්‍රතිපත්තිමය වැඩසටහන් ඉදිරිපත් කළේය. මේ වන විට ආණ්ඩුව ක්‍රියාත්මක කරමින් සිටින්නේ කුමන ප්‍රතිපත්තියද යන්න අපැහැදිලිය.

මැතිවරණ - ළංවන්නට ළංවන්නට ආණ්ඩුව ගමට ළංවෙමින් සිටින බව නම් පැහැදිලිය. ජනාධිපතිවරයාගේ ප්‍රධානත්වයෙන් වැව් දහසක් පිළිසකර කිරීමේ වැඩසටහනක් අරඹා ඇත. එය ශ්‍රී ලනිපයට බර තැබූ ව්‍යාපෘතියක් වන විට "ගම්පෙරළිය" එජාපයට බර තැබූ ව්‍යාපෘතියකි. අවසානයේ මේ සියලු ව්‍යාපෘති "බලය" ලබාගැනීම සඳහා බර තැබූ ව්‍යාපෘති බව බැලූ බැල්මට පෙනේ. "ඡන්ද" ඉලක්ක කරගත් සංවර්ධන වැඩසටහන්වලින් "ගම" හැදිය නොහැකිය. ඉන් සිදුවන්නේ ආණ්ඩුවෙන් ආණ්ඩුවට වැඩසටහන් වෙනස් වී සංවර්ධනය අච්චාරුවක් වීම පමණි.

මේ යථාර්ථය පාලකයන් කවදා තේරුම් ගනීද යන්න ප්‍රශ්නයකි. 70 අවුරුද්දක කාලය තුළ ගම-රට හැදීමට කෙතරම් වලිකෑවද රට - ගම දෙකම දිනෙන් දින අගාධය දෙසට ඇදී යෑම මිස අන් යමක් සිදුවී නැත. කාලයට සාපේක්ෂව රට-ගම දියුණු වී තිබුණද එය "සැබෑ" දියුණුවක් නොවන බව පැහැදිලිය. නොඑසේනම් "කොළඹට කිරි - ගමට කැකිරි" කියමින්, රටින් වෙනම කෑල්ලක් ඉල්ලමින් තරුණයන් ආයුධ අතට ගන්නේ නැත.

මෙතෙක් කාලයකට ගම-රට හැදුවා නම් ගම් පෙරළන්න, ගම නඟන්න, ගම හදන්න අමුතුවෙන් වැඩසටහන් අවශ්‍ය වෙන්නේ නැත. පරිසරයත්, මිනිසාත් සුරැකෙන තිරසර සංවර්ධන වැඩපිළිවෙළක් තුළින් මිස අන් කිසිවකින් රටට යහපත් හෙටක් උදාවේ යැයි සිතිය නොහැකිය. රට මුහුණදී ඇති කනගාටුදායක ඉරණම සුබදායක ඉරණමකට පෙරළිය හැක්කේ එවැනි වැඩපිළිවෙළකට පමණි.